«اَدِّبوا اَولادَكُمْ عَلى ثَلاثِ خِصالٍ: حُبِّ نَبیِّكُمْ و حُبِّ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ عَلى قِراءَةِ الْقُرآنِ فَأِنَّ حَمَلَةِ القُرانِ فِی ظِلِّ عَرشِ الله یَومَ لاَظِلَّ إِلاَ ظِلَّهُ مَعَ انبِیَائِهِ وَاصفِیَائِهِ؛ فرزندان را بر سه خصلت تربیت کنید؛ محبت پیامبر و محبت اهل بیتش و قرائت قرآن….».
خصلت، صفتی است که بر ذات شخص اضافه شده و جزء خصوصیات شخصیتی او می‌شود. از این رو مراقبت های قبل از بارداری توسط والدین، به تقویت خصوصیات به اشتراک گذاشته در جنین می‌انجامد، و چنین پدر و مادری وظیفه خود را در قبال سلامت جنین خود انجام داده و در نزد خداوند و فرزند خود رو سفید خواهند بود.
هیچ پدر و مادری مجاز به کوتاهی در این زمینه نیستند، و باید برای هر کوتاهی خود در قیامت پاسخ‌گو باشند. نحوه تربیت نیز در هفت سال اول، دوم و سوم نیز متفاوت است که والدین باید با این آداب آشنا شده، ابتدا در تربیت خودشان و سپس در تربیت فرزندانشان نهایت دقت و تلاش را داشته باشند.
مأنوس کردن کودکان به قرآن، در ابتدا مرهون مأنوس بودن والدین با قرآن است. امّا بعد از تولد نیز، باید پدر و مادر حتماً در این رابطه نهایت تلاش را از خود به نمایش بگذارند. شرکت در حرم‌های مطهر، مساجد، مجالس ذکر، مجالس معرفتی، مجالس عزاداری و شادی اهل بیت، محافل قرآنی و… به همراه فرزندان سبب تقویت محبت فرزندان به اهل بیت و قرآن می‌شود.
در روایت آمده است که برتری قرآن بر سایر علوم، مانند برتری خداوند بر بندگانش است. بسیار جای تأسف است که انسان‌ها به دنبال تحصیل علوم مختلف هستند، امّا به دنبال اُنس و شناخت قرآن و آموختن زبان عربی که زبان قرآن است، نیستند. زبان عربی، مخصوص بخش فوق عقلانی است و رشد عقلانی انسان را افزایش می‌دهد.
زبان عربی به قدری ژرف و عمیق است که هرگز امکان ترجمه صحیح کلمات و اصطلاحاتِ آن به فارسی وجود ندارد. کسی که نمی‌تواند با زبان عربی مأنوس شود، و هیچ شوقی برای آموختن این زبان ندارد، نشان می‌دهد که اساساً خودش را نشناخته است و تمایلی برای پروازهای بلند انسانی ندارد. فهم ادبیات عربی، و انس با این زبان در مسیر حرکت به سوی الله، به انسان سرعت بسیار زیادی خواهد بخشید.
هرگونه فعالیت در چهار بخش پایینی اگر انسان را از پرداختن به قرآن و توجه به کیفیت عبادتش بازدارد، حرام است و پرداختن به آن ها نشان دهنده عدم عشق انسان به «الله» است.